Umagang umaga . . . nagising ako sa tawag ng tatay ko, hindi pa ako nagmumumog ay inuutusan na akong pumunta ng botika para sa arthritis nya. Dalawang araw na kasing hindi makalakad ng mabuti at namamaga ang paa. Hehe.. Iba na talaga ang tumatanda. Marami ng iniindang sakit. Laging bugnutin at masungit. Samahan mo na rin ng walang sexlife kaya laging mainit ang ulo. Yan ang sintomas na nakikita ko sa tatay ko ngayon. Hahaha! Nasa abroad kasi si mama. Haaayy ambilis ng buhay. Saken kaya? Ano kaya magiging sakit ko pagtanda ko? Sana may multiple choice akong makita para makapamili ako, hehe. Syempre pipiliin ko yung hindi malala. Yung tipong parang sipon lang para hindi masakit at hindi mahal ang gamot. Hehe . . . Sabi nga nila "Young once, who are now Young once, are too scared of growing old". Sa totoo lang natatakot din ako.
Kasama sa buhay natin ang pagtanda. Dadating ang araw, ang nakikita kong gwapo sa salamin ay magiging kulubot, panot, lulutong ang mga buto, hihina ang pandinig, lalabo ang mata, may makapal na eye glasses at tatambay na lamang sa tumba tumba (rockin chair) habang ngumunguya ng nga-nga. O diba nakakatakot mangyari ng ganun? Pero siguro mas nakakatakot isipin ay yung mga tanong na Sino ang kukupkop sa akin? Ipapagamot kaya nila ako? Magiging masaya pa ba ako sa mga huling araw ng buhay ko? These are all realities na dapat nating harapin.
Buti na lamang at hindi tayo katulad ng mga dayuhan na kapag tumanda na ang kanilang magulang ay idederetso na lang nila sa Home for the Aged o ampunan. Mas maganda ang kultura nating mga Pinoy kasi family oriented talaga tayo. Pero pano kung ang mga anak natin ay magkaroon ng pamilya na hindi family oriented? Pano kung hindi sapat ang kinikita nila at magiging pabigat lang kaming matatanda? Pano kung tumira ang mga anak natin sa ibang bansa at hindi tayo pinitisyon? Pano kung akala nila nasa magandang kalagayan tayo kahit hindi naman? Pano na kaya? Haaayy
Kaya natutuwa ako pag may nakikita akong matandang inaalagaan ng pamilya nya. Mga matatandang malalakas pa rin at masasaya sa kanilang libangan na ballroom. Mga matatandang proud na irecall ang kanilang achivements. Kung pano nila iginapang sa hirap ang kanilang buhay para lamang makapagtapos ang kanilang mga anak. Kung ano sila noon at ano ang inabot nila during their active days. Kung titignan natin silang ganyan, mukhang wala naman talagang dapat ipangamba at ikatakot sa pagtanda.
Pero pano ang mga matatandang hindi nabibigyan ng pansin? Yung talagang wala ng lakas at yung mga walang nag-aalaga. Kakalungkot isipin maraming namamatay dahil sa kawalan ng suporta, at hindi dahil sa sakit o katandaan.
Pero bago pako maistress e isipin ko muna yung ngayon. Gawin ko na lang mga gusto kong gawin para sa pagtanda ko e wala akong mga regrets. Tuparin ko muna mga pangarap ko para may maipagmalaki naman ako pag matanda na ako. Alagaan ko na lang health ko para hindi ako magkaroon ng malubhang sakit at maging alagain pag mahina na ako. At hanapin ko muna ang magiging pamilya ko na syang makakasama ko sa pagtanda ko. Haaayyy . . . ang sarap pakinggan ng kantang GROW OLD WITH YOU.
No comments:
Post a Comment